Saturday 12 March 2016

Ηθικό Πλεονέκτημα


Ηθικό Πλεονέκτημα

Μια συνήθης καραμέλα της ανεύθυνης διαδικτυακής πάρα-πληροφόρησης και της δήθεν απλώς έξαλλης αντιπολίτευσης – καταρρέει το "ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς!".
Λέμε "δήθεν έξαλλης" διότι δεν πρόκειται απλώς για αφελή εμμονή, αλλά για καλά σχεδιασμένη πολιτική. Και οι πρωτοετείς σε επιχειρηματικές σχολές ακούνε την "SWOT" analysis, δηλ Δυνατά, Αδύνατα σημεία κτλ. Και προσπαθούν να ροκανίσουν το δυνατό σημείο του αντιπάλου (και ταυτόχρονα το αδύνατο δικό σου) με στρατηγική επιμονή στην προβολή κάθε ενέργειας που ακούγεται "ανήθικη", σύμφωνα και με τη ρήση του δάσκαλου Γκέμπελς "συκοφαντείτε-συκοφαντείτε κάτι θα μείνει". Και "ανήθικο" σε αυτή την περίπτωση σημαίνει απλά ότι έκαναν και οι ίδιοι. Χαρακτηριστικά, προσπαθούν απλά να αποκαλύψουν ότι η αριστερά είχε επαφές με τους ίδιους – όπερ έδει δείξαι ότι δεν είναι ηθικοί.
Σε αυτή την προσπάθεια βρίσκουν αρωγό και το διαδίκτυο (θα έγγραφα "πρόθυμους" αλλά πρέπει πρώτα να το αποδείξω). Δυστυχώς υπάρχει ακόμα μια αντίληψη "το διάβασα στο internet" όπως παλαιότερα λέγανε "το είπε η τηλεόραση", αντίληψη που κατέρρευσε μετά από μακροχρόνιες προσπάθειες αμαρτιών της διαπλοκής. Δεν υπάρχει πλατιά συνειδητοποίηση ότι πρόκειται για ένα δίκτυο όπου ένας μέσος χρήστης μπορεί να έχει καμιά δεκαριά ιστο-χώρους και να στέλνει χιλιάδες μηνύματα και όλα αυτά δωρεάν (από ότι ξέρω, το μοντέλο της δωρεάν χρήσης που επικράτησε στο δίκτυο σε αντίθεση με σχεδόν όλα τα άλλα αγαθά δεν έχει αιτιολογηθεί). Έτσι δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε, με την βοήθεια μάλιστα και μιας τάσης προς το "κουτσομπολιό" και αλλά και μιας γενικευμένης αλλά και απλοϊκής αντίληψης για τη γενικευμένη διαφθορά, το περίφημο "όλοι οι ίδιοι είναι", που παρεμπιπτόντως καλλιεργήθηκε και σε πλατιές με παρενέργεια να φυτρώσουν και μαύρα άνθη.
Αλλά η αφορμή αυτού του σημειώματος δεν ήταν τα ανωτέρω – λίγο πολύ γνωστά και αυτονόητα. Μεταξύ των στρατηγών-πηγών της αντίδρασης και των αργόσχολων αναπαραγωγών των κουτσομπολιών δικτύων υπάρχουν και αυτοί που ενεργητικά και συνειδητά (.. οι ασυνείδητοι) σιγοντάρουν στην αποδόμηση.
Αρχίζουμε από τα εύκολα, δηλ, από τους "ακραιφνείς και συνεπείς". Είναι εύκολο, η διαφθορά είναι φυσικό συστατικού του καπιταλιστικού κράτους (και κατ' άλλους απλά του Κράτους) και επομένως μια αστική κυβέρνηση δεν μπορεί να είναι ειλικρινής όταν λέει ότι αντιπαλεύει την διαφθορά, άρα ο σκυλοκαβγάς δεν αφορά τον λαό και το κόμμα του (η τις οργανώσεις του), που μπορεί να επαναπαύεται στις διαχρονικές τελετουργικές του κινητοποιήσεις.
Αμέσως μετά έχουμε τους πρώην συντρόφους μας. Τους είναι τόσο αδιανόητο ότι αποφασίσουμε να παραμείνουμε και να "άρουμε την αμαρτία του (αστικού) κόσμου" και αναζητούν οπωσδήποτε τα 'αργύρια'. Αν αποδείξουν ότι είμαστε "διεφθαρμένοι" ή έστω "καρεκλοκένταυροι" ερμηνεύονται τα κίνητρα μας και επομένως αποκληρώνεται η πολιτική μας πρόταση και μένουν μοναδικοί κληρονόμοι του 36% του Ιανουαρίου, και γιατί όχι και του 60% του ΟΧΙ. Χωρίς να εξηγούν, αυτοί οι γάτουλοι, πως συνυπήρχαμε επί τόσα χρόνια και σε τόσους αγώνες χωρίς να αντιληφθούν τι κουμάσια ήμασταν. Αλλά το τραγικότερο είναι ότι αφελώς ελπίζουν ότι θα πριονίσουν τις κοινές μας ρίζες και θα μείνουν τα δικά τους κλαδιά χλοερά.. Μόλις καταλάβει ο λαός ότι οι Τσιπραίοι είναι διεφθαρμένοι, θα τρέξει να αναζητήσει την αγνότητα σε αυτούς – και δεν θα μας πάρει ο διάολος όλους για δεκαετίες..
Τέλος το δυσκολότερο. Η γκρίζα ζώνη συμπολιτών μας που δεν έχουν δεσμούς αίματος με τα κόμματα της δεξιάς αντιπολίτευσης ούτε καθοριστικά συμφέροντα από το καθεστώς της διαφθοράς. Και κάποια στιγμή έλπιζαν σε μικρές ή μεγάλες αλλαγές, που πιθανόν συντάχτηκαν με δυνάμεις που τις προέβαλλαν και μετά απογοητεύτηκαν – είτε από την "προδοσία" ή από την ήττα. Η γκρίζα ζώνη που κρίνει αποφασιστικά την πολιτική ηγεμονία. Εδώ ο πειρασμός να μπούμε στη παραψυχολογία είναι μεγάλος. Δεν μπορούν να αποδεχθούν ότι παλεύουμε και προχωρούμε (όσο προχωρούμε) στο σημείο που δεν μπόρεσαν αυτοί, πως κάποιοι παράξενοι που δεν ακολούθησαν τα κελεύσματα ιδιώτευσης του φιλελευθερισμού και δεν πίστεψαν ούτε στο τέλος της ιστορίας ούτε στο μοιραίο τριτοκοσμικό του "κωλοκράτους" - και αντίθετα πίστευσαν στο λαό και στη κοινωνία. Και τους βγήκε...Και ίσως φοβούνται μέχρι που θα φθάσουμε, να πιστεύουν περισσότερο από μας ότι θέλουμε σοσιαλισμό.
Χωρίς φυσικά να παραγνωρίζουμε τις ποιο προφανείς ερμηνείες, όπως τις αδυναμίες επαρκούς αιτιολόγησης κάποιων πολιτικών αποφάσεων, όταν η σκοπιμότητα τους ήταν πάντα προφανής στον αριστερό μικρόκοσμο μας αλλά και θέματα δυσκολότερα που δεν εξηγήθηκαν επαρκώς στο λαό, αλλά ούτε και στο κόμμα ώστε να το χωνεύσει και να το υποστηρίξει.. Και έχουμε απέναντι το μηντιακό σύστημα. Όσο και αν "όλοι ξέρουν" τι συμφέροντα υποστηρίζουν, εκεί γυρνάνε για ειδήσεις – Στο τέλος, μένει το "κάπου το άκουσα", όταν μάλιστα που το έκανε "share" και ο φίλος – που δεν τον βλέπουμε ποτέ..
Στο ηθικό δίδαγμα για το ηθικό πλεονέκτημα θα γίνω μάλλον ρομαντικός. Το ηθικό πλεονέκτημα δεν ανήκει στη κυβέρνηση, είναι δικό μας των Συριζαίων και καθ' ενός από μας ξεχωριστά. Είμαστε η εικόνα του κόμματος στη τοπική κοινωνία, στη δουλειά στην οικογένεια στις παρέες. Όσο κρατάμε εμείς το ηθικό πλεονέκτημα, κάθε τυχόν, μελλοντική, περιθωριακή (την εξόρκισα αρκετά??) τάση ανηθικότητας της εξουσίαας γίνεται "μια επιχείρηση κακή" που γράφει και ο Βρέχτ.
Η κυβέρνηση θα πρέπει να καταφέρει να το μάθουν και οι "κότες" ότι δεν είμαστε σπόροι του κακού..

--
Δημήτρης Καμπυλαυκάς

No comments:

Post a Comment