Τα επτά Κ

 Καταπληκτικό κείμενο του Αριστίδη Μπαλτά.
Θα έπρεπε να μπεί στο πρωίμιο του καταστατικού

 

http://www.ananeotiki.gr/el/articles.php?tid=9062 

Το αντιγράφω, για να μην το χάσουμε

Κοι­νω­νία. Κίνη­μα, Κόμμα, Κυβέρ­νη­ση, Κρά­τος, Καθε­στώς. Ιδού τα έξι πε­δία σχέ­σε­ων και ση­μα­σιών που δια­μορ­φώ­νουν το πλαί­σιο δρά­σης της Αρι­στε­ράς. Τα πε­δία εί­ναι δια­κρι­τά: κα­θέ­να υπό­κει­ται στους δι­κούς του προσ­διο­ρι­σμούς και διέ­πε­ται από τους δι­κούς του τρό­πους λει­τουρ­γί­ας, κί­νη­σης και με­τα­σχη­μα­τι­σμού. Αλλά ταυ­τό­χρο­να αυτά δια­πλέ­κο­νται με πολ­λούς κρί­κους. Κάθε πε­δίο εί­ναι μόνο με­ρι­κώς ή σχε­τι­κά αυ­τό­νο­μο ως προς την κοι­νω­νία εν γέ­νει. Ας δού­με κά­ποιες δια­συν­δέ­σεις.

Καθε­στώς υπο­νο­εί κυ­ριαρ­χία, αυ­τήν του κε­φα­λαιο­κρα­τι­κού τρό­που πα­ρα­γω­γής. Η ρήξη με το Καθε­στώς και η συ­να­φής συ­νο­λι­κή αλ­λα­γή της Κοι­νω­νί­ας εί­ναι πο­ρεία μα­κράς πνο­ής που αρ­χί­ζει να με­τρά με αφε­τη­ρία μια με­γά­λη πο­λι­τι­κή ανα­τρο­πή. Η ανα­τρο­πή οδη­γεί στον σχη­μα­τι­σμό μιας Κυβέρ­νη­σης με χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά ρι­ζι­κά δια­φο­ρε­τι­κά από εκεί­να των προη­γου­μέ­νων. Πολλά συ­μπυ­κνώ­νο­νται στον τρό­πο διεύ­θυν­σης και λει­τουρ­γί­ας του Κρά­τους: από απο­φα­σι­στι­κός αρ­μός ανα­πα­ρα­γω­γής του Καθε­στώ­τος, αυτό με­τα­τρέ­πε­ται σε μέσο απο­δυ­νά­μω­σης της αντί­στοι­χης κυ­ριαρ­χί­ας. Μέσα από ρι­ζο­σπα­στι­κές με­ταρ­ρυθ­μί­σεις και με­γά­λες ή μι­κρές συ­γκρού­σεις. Με τις αντί­στοι­χες επι­τυ­χί­ες πά­ντο­τε επι­σφα­λείς.

Σε συν­θή­κες μη επα­να­στα­τι­κές, η Κυβέρ­νη­ση της ανα­τρο­πής προ­κύ­πτει από κοι­νο­βου­λευ­τι­κή πλειο­ψη­φία και εί­ναι υπο­χρε­ω­μέ­νη να κι­νεί­ται όπως ορί­ζει το Σύνταγ­μα. Το ότι η Κυβέρ­νη­ση υπό­κει­ται στο Σύνταγ­μα ενό­σω εί­ναι υπό­λο­γη απέ­να­ντι στο σύ­νο­λο της χώ­ρας και των κα­τοί­κων της τη φορ­τί­ζει με ευ­ρύ­τα­τη ευ­θύ­νη, προσ­δί­δο­ντάς της σχε­τι­κή αυ­το­νο­μία ως προς το Κόμμα από το οποίο κατά βά­σιν προ­ήλ­θε. Οι σχέ­σεις Κυβέρ­νη­σης και Κόμ­μα­τος εί­ναι έτσι κα­τα­στα­τι­κά δια­φο­ρε­τι­κές από εκεί­νες με­τα­ξύ κομ­μα­τι­κής ηγε­σί­ας και κομ­μα­τι­κής βά­σης. Το ποιες οφεί­λουν να εί­ναι πα­ρα­μέ­νει πε­δίο ιστο­ρι­κού πει­ρα­μα­τι­σμού και ακό­μη μεί­ζον ζη­τού­με­νο.

Κύρια λει­τουρ­γία του Κόμ­μα­τος εί­ναι να συ­μπυ­κνώ­νει, να ολο­κλη­ρώ­νει και να εκ­προ­σω­πεί αι­τή­μα­τα και δυ­νά­μεις που μπο­ρούν να συ­ντε­θούν στην κα­τεύ­θυν­ση της αλ­λη­λεγ­γύ­ης, της ισό­τη­τας, της ελευ­θε­ρί­ας, της δι­καιο­σύ­νης. Αλλά τέ­τοια αι­τή­μα­τα φέ­ρο­νται κατά κα­νό­να από δια­φο­ρε­τι­κά Κινή­μα­τα, όπου κα­θέ­να δια­τη­ρεί τη δική του σχε­τι­κή αυ­το­νο­μία. Το Κόμμα οφεί­λει να σέ­βε­ται πλή­ρως την αυ­το­νο­μία αυτή, αλλά ταυ­τό­χρο­να να συν­θέ­τει αι­τή­μα­τα και κοι­νω­νι­κές δυ­νά­μεις σύμ­φω­να με τη στρα­τη­γι­κή Κυβέρ­νη­σης και Κόμ­μα­τος, υπό τους δια­φο­ρε­τι­κούς όρους ευ­θύ­νης της μιας και του άλ­λου.

Η σχε­τι­κή αυ­το­νο­μία της Κυβέρ­νη­σης ως προς το Κόμμα, αλλά και του Κόμ­μα­τος ως προς το Κίνη­μα, δη­μιουρ­γεί ανα­πό­φευ­κτα εντά­σεις. Η εποι­κο­δο­μη­τι­κή άρση των εντά­σε­ων αυ­τών δεν υπό­κει­ται σε συ­ντα­γές. Είναι απο­τέ­λε­σμα πο­λι­τι­κής ωρι­μό­τη­τας, η οποία δεν δί­δε­ται προ­κα­τα­βο­λι­κά, αλλά κερ­δί­ζε­ται μέσα από κα­τα­νό­η­ση των προ­βλη­μά­των, σε­βα­σμό στη δια­φο­ρε­τι­κή άπο­ψη, αμοι­βαία εμπι­στο­σύ­νη και αμ­φί­δρο­μη κα­λό­πι­στη κρι­τι­κή. Κύριος εχθρός εί­ναι εδώ η κα­χυ­πο­ψία. Όπως τρο­φο­δο­τεί­ται από έλ­λει­ψη αυ­το­πε­ποί­θη­σης, αμε­τρο­έ­πεια, φθό­νο και ανο­μο­λό­γη­το φόβο.

Για­τρι­κό εί­ναι τε­λι­κά η ίδια η Κοι­νω­νία: ένα αυ­θε­ντι­κό Κίνη­μα που εμπλέ­κει την Κοι­νω­νία ολό­κλη­ρη απορ­ρο­φά προ­σω­πι­κές φι­λο­δο­ξί­ες και φέρ­νει τον κα­θέ­να στα μέ­τρα του ενό­σω συ­νε­γεί­ρει και συ­ναρ­πά­ζει όλους μέσα από την έμπνευ­ση που πα­ρέ­χει και την πα­ρα­γω­γι­κή δύ­να­μη που συ­νι­στά η γνή­σια συλ­λο­γι­κό­τη­τα.

Και το έβδο­μο Κ; Ας το αφή­σου­με προ­σω­ρι­νά ασχο­λί­α­στο. Γιατί εί­ναι αυτό που διέ­πει και συ­νε­νώ­νει όλα τα πα­ρα­πά­νω. Είναι το Κ του Κομ­μου­νι­σμού, όπως η ιδέα του έχει ήδη αρ­χί­σει να ανα­νε­ώ­νε­ται και να εμπλου­τί­ζε­ται από τη δρά­ση και τη σκέ­ψη αμέ­τρη­τα πολ­λών. Σε ολό­κλη­ρο τον κό­σμο.

Κεραίες, Κοινόχρηστα Τηλέφωνα και Κίνημα.

Κεραίες, Κοινόχρηστα Τηλέφωνα και Κίνημα.

Η επίδραση των “κεραιών κινητής” έχει τεχνικές παραμέτρους (πχ τι επηρεάζει περισσότερο, Η ακέραια του παρόχου ή του κινητού..). Εδώ θα μιλήσω κυρίως για το κινηματική θέμα.

Αφοριστικά, το κίνημα κατά των κεραιών πρέπει να στοχεύει και στους χρήστες (εξ ίσου ή κυρίως).

Σταματήστε να τηλεφωνείτε για να φύγουν οι κεραίες.

Είναι τετριμμένο να πούμε ότι η τηλεφωνία δεν είναι ενέργεια ώστε να βάλουμε την παραγωγή - την όχληση- στο Ερημονήσι και να φέρουμε το προϊόν στην Αθήνα. Οι κεραίες μπαίνουν όπου είναι και η χρήση, και είναι περισσότερες όσο μεγαλύτερη είναι η χρήση¹.

Είναι αντιφατικό, ως γονείς, να θέλουμε το παιδάκι μας να έχει κουνητό μαζί του και μετά να ζητάμε “οι κεραίες μακρυά από το σχολείο”.

Όμως υπάρχει διέξοδος από την αντίφαση, που δεν την έχει σηκώσει το κίνημα:

Κοινόχρηστα τηλέφωνα στα σχολειά και με δυνατότητα να καλούνται.

Με δωρεάν αστικά² και/η ως καρτοτηλέφωνα.

Τελευταία, η κοινόχρηστη τηλεφωνία έχει τουλάχιστον παραμεληθεί από τούς παρόχους (κυρίως τον ΟΤΕ). Δεν θα πήγαινα σε “θεωρίες συνωμοσίας” υπέρ των κινητών και των μόνιμα ανανεωμένων (φυσικά εισαγομένων) συσκευών, ας πούμε οτι υποκύπτουν απλά στη “μόδα”.

Η αλλαγή της “μόδας”, δηλ. της κοινωνικής συνείδησης είναι έργο του κινήματος.

Δημήτρης Καμπυλαυκάς

Τηλ. Μηχανικός (πρωην ΟΤΕ)

1Η θέμα αν χρειάζονται 3-4 κεραίες άνα πάροχο, η αν θα μπορούσαμε να έχουμε μόνο μία ξεπερνά το παρόν σύστημα

2Και αν πρέπει να το παιδί πρέπει να μας βρε στο δικό μας κινητό, υπάρχει και η εκτροπή του τηλεφώνου μας..

STOP ΤΤΙΡ CETA TISA Greece : Επιστολή του Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων προς ...

STOP ΤΤΙΡ CETA TISA Greece : Επιστολή του Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων προς ...: Επιστολή του Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων προς τους Ευρωπαίους ομολόγους του για συνεργασία σχετικά με τις διατλαντικές εμπορικές συμ...